او...
مُحَمّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یَحْیَى عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِینٍ عَنْ مُحَمّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ کُلّ مَنْ دَانَ اللّهَ عَزّ وَ جَلّ بِعِبَادَةٍ یُجْهِدُ فِیهَا نَفْسَهُ وَ لَا إِمَامَ لَهُ مِنَ اللّهِ فَسَعْیُهُ غَیْرُ مَقْبُولٍ وَ هُوَ ضَالٌّ مُتَحَیّرٌ وَ اللّهُ شَانِئٌ لِأَعْمَالِهِ وَ مَثَلُهُ کَمَثَلِ شَاةٍ ضَلّتْ عَنْ رَاعِیهَا وَ قَطِیعِهَا فَهَجَمَتْ ذَاهِبَةً وَ جَائِیَةً یَوْمَهَا فَلَمّا جَنّهَا اللّیْلُ بَصُرَتْ بِقَطِیعِ غَنَمٍ مَعَ رَاعِیهَا فَحَنّتْ إِلَیْهَا وَ اغْتَرّتْ بِهَا فَبَاتَتْ مَعَهَا فِی مَرْبِضِهَا فَلَمّا أَنْ سَاقَ الرّاعِی قَطِیعَهُ أَنْکَرَتْ رَاعِیَهَا وَ قَطِیعَهَا فَهَجَمَتْ مُتَحَیّرَةً تَطْلُبُ رَاعِیَهَا وَ قَطِیعَهَا فَبَصُرَتْ بِغَنَمٍ مَعَ رَاعِیهَا فَحَنّتْ إِلَیْهَا وَ اغْتَرّتْ بِهَا فَصَاحَ بِهَا الرّاعِی الْحَقِی بِرَاعِیکِ وَ قَطِیعِکِ فَأَنْتِ تَائِهَةٌ مُتَحَیّرَةٌ عَنْ رَاعِیکَ وَ قَطِیعِکَ فَهَجَمَتْ ذَعِرَةً مُتَحَیّرَةً تَائِهَةً لَا رَاعِیَ لَهَا یُرْشِدُهَا إِلَى مَرْعَاهَا أَوْ یَرُدّهَا فَبَیْنَا هِیَ کَذَلِکَ إِذَا اغْتَنَمَ الذّئْبُ ضَیْعَتَهَا فَأَکَلَهَا وَ کَذَلِکَ وَ اللّهِ یَا مُحَمّدُ مَنْ أَصْبَحَ مِنْ هَذِهِ الْأُمّةِ لَا إِمَامَ لَهُ مِنَ اللّهِ عَزّ وَ جَلّ ظَاهِرٌ عَادِلٌ أَصْبَحَ ضَالّا تَائِهاً وَ إِنْ مَاتَ عَلَى هَذِهِ الْحَالَةِ مَاتَ مِیتَةَ کُفْرٍ وَ نِفَاقٍ وَ اعْلَمْ یَا مُحَمّدُ أَنّ أَئِمّةَ الْجَوْرِ وَ أَتْبَاعَهُمْ لَمَعْزُولُونَ عَنْ دِینِ اللّهِ قَدْ ضَلّوا وَ أَضَلّوا فَأَعْمَالُهُمُ الّتِی یَعْمَلُونَهَا کَرَمَادٍ اشْتَدّتْ بِهِ الرّیحُ فِی یَوْمٍ عَاصِفٍ لَا یَقْدِرُونَ مِمّا کَسَبُوا عَلَى شَیْءٍ ذَلِکَ هُوَ الضّلَالُ الْبَعِیدُ
اصول کافى جلد 1 صفحه: 259 روایة: 8
ترجمه :
محمد بن مسلم گوید شنیدم که امام باقر علیه السلام مىفرمود: هر که دیندارى خداى عزوجل کند به وسیله عبادتى که خود را در آن بزحمت افکند ولى امام و پیشوائى که خدا معین کرده نداشته باشد، زحمتش ناپذیرفته و خود او گمراه و سرگردانست و خدا اعمال او را مبغوض و دشمن دارد، حکایت او حکایت گوسفندى است که از چوپان و گله خود گم شده و تمام روز سرگردان میرود و برمیگردد، چون شب فرا رسد گلهاى باشبان بچشمش آید، بسوى آن گراید و به آن فریفته شود و شب را در خوابگاه آن گله بسر برد، چون چوپان گله را حرکت دهد، گوسفند گمشده گله و چوپان را ناشناس بیند، باز متحیر و سرگردان در جستجوى شبان و گله خود باشد که گوسفندانى را با چوپانش به بیند، بسوى آن رود و به آن فریفته گردد، شبان او را صدا زند که بیا و بچوپان و گله خود پیوند که تو سر گردانى و از چوپان و گله خود گمگشتهاى، پس ترسان و سرگردان و گمراه حرکت کند و چوپانیکه او را بچراگاه رهبرى کند و یا بجایش برگرداند نباشد، در همین میان گرگ گمشدن او را غنیمت شمارد و او را بخورد، بخدا اى محمد کسى که از این امت باشد و امامى هویدا و عادل از طرف خداى عزوجل نداشته باشد چنین است، گم گشته و گمراهست و اگر با این حال بمیرد با کفر و نفاق مرده است، بدان اى محمد که پیشوایان جورو پیروان ایشان از دین خدا بر کنارند، خود گمراهند و مردم را گمراه کنند، اعمالى را که انجام میدهند چون خاکسترى است که تند بادى در روز طولانى به آن تازد، از کردارشان چیزى دست گیرشان نشود. اینست گمراهى دور. (آرى بخدا سوگند هر که از تحت سرپرستى شما فرار کند گرفتار دین سازان و مذهب تراشان دغل و مخبط مىشود پدر و مادرم بفداى شما -).
اصول کافی ، جلد 1 (در برخی ترجمه ها جلد 2) بَابُ مَعْرِفَةِ الْإِمَامِ وَ الرّدّ إِلَیْهِ ، حدیث هشتم
پ.ن: خیلی وقت بود می خواستم حرف بزنم.
نوشته شده توسط : کفش دار
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
